Το χωριό Simbu βρίσκεται σε τρεισήμισι ώρες απόσταση με τα πόδια από τον οικισμό Τσιλιμέ του νομού Rasuwa, με πληθυσμό πολύ πτωχό, κυρίως από Ταμάνγκ, μια από τις ποιο υπανάπτυκτες εθνικές μειονότητες. Όλη η περιοχή ήταν και εφέτος, όπως και πέρυσι, για μερικούς μήνες αποκομμένη από κατολισθήσεις. Ο δρόμος άνοιξε μόλις στο τέλος Οκτωβρίου! Έτσι, μόλις μάθαμε ότι, επιτέλους, ο δρόμος άνοιξε πάλι, αποφασίσαμε να φύγουμε αμέσως, παίρνοντας μαζί μας πενήντα σακίδια για τα παιδιά του σχολείου, γεμάτα με γραφική ύλη με ζεστά ρούχα και
παπούτσια, μπάλες ποδοσφαίρου και υδρόγειες σφαίρες που είχαν ζητήσει οι δάσκαλοι.

Μετά από σχεδόν μια ολόκληρη μέρα ταξείδι με το μεγάλο Toyota Land Cruiser φθάσαμε από το Kathmandu στην πρωτεύουσα του νομού, όπου είχαμε συνάντηση με τις τοπικές αρχές και συζητήσαμε για τα προβλήματα του νομού και για την εκπαίδευση.

Μετά διανυκτερεύσαμε στον οικισμό Τσιλιμέ, στους πρόποδες του βουνού. Το βράδυ έγινε και η ετοιμασία των σακιδίων για τα παιδιά. Το πρωί ξεκινήσαμε με τον τοπικό μας σύνδεσμο και αστυνομική προστασία για την συστάδα σπιτιών, που αποτελεί αυτό που μέχρι τώρα λέγαμε “χωριό” Simbu και το σχολείο. Η διαδρομή περνάει μέσα από πέντε κρεμαστές γέφυρες, δάση, καταρράκτες, μικρούς βουδιστικούς ναούς και, σε πολλά μέρη, η κλίση είναι τόσο μεγάλη ώστε αναγκάστηκαν να κατασκευάσουν πέτρινα σκαλοπάτια. Το βουνό είχε κατρακυλήσει με τις βροχές και είχαμε σημαντική δυσκολία. Καταλαβαίνετε τι προσπάθεια ήταν για τους τρεις αχθοφόρους.

Στην πραγματικότητα το σχολείο και ο πέτρινος ξενώνας που φτιάξαμε για τους δασκάλους εξυπηρετεί πέντε συστάδες σπιτιών στο βουνό που υψομετρικά βρίσκονται ανάμεσα στα 2000-2500 μέτρα. Τα σπίτια, πέτρινα μικρά μονόχωρα, τα περισσότερα χωρίς παράθυρα, τα παιδιά ξυπόλητα η με σαγιονάρες. Ένας κόσμος ξεχασμένος και αφημένος στη μοίρα του...

Στο χωριό είχε μαθευτεί η επίσκεψή μας και η επιτροπή διαχείρισης του σχολείου, ο σύλλογος γονέων, ο σύνδεσμος γυναικών, ο δήμαρχος με έδρα το Τσιλιμέ και πολλοί κάτοικοι είχαν μαζευτεί για να μας καλωσορίσουν. Τα 50 σακίδια μοιράστηκαν τελικά ανά οικογένεια και όχι ανά παιδί, γιατί μόλις έμαθαν την άφιξή μας, μαζεύτηκαν πάνω από 70 παιδιά!

Ο ξενώνας των δασκάλων που χρηματοδοτήσαμε είναι πανέμορφος, περιλαμβάνει 5 χώρους μεταξύ των οποίων και κουζίνα. Ένα από τα δωμάτια των δασκάλων χρησιμοποιείται και για τάξη και, τα απογεύματα, για συγκεντρώσεις του χωριού. Έγιναν κατά κάποιο τρόπο και τα εγκαίνια και μπήκαν και οι αναμνηστικές πλάκες της “Πάνος & Χρυσηίδα”.

Δείτε το φωτογραφικό album